تخمین کارایی بتن خودتراکم با استفاده از شبکه های عصبی

امروزه بتن خودتراکم به علت مزیت هایی همچون کارایی، دوام و مقاومت بالا، پیوستگی بهتر بتن با آرماتور، صرفه جویی کلی در هزینه و زمان ساخت ازجمله بتن های پرکاربرد می باشد. اما معایبی مانند نبودن طرح اختلاط ثابت، وابستگی طرح اختلاط به نتایج آزمایشات روانی و هزینه بر و مشکل بودن این آزمایشات، پیمانکاران را در استفاده از این بتن سست کرده است. به منظور تسهیل در استفاده اجرایی از بتن خودتراکم، محققان به فکر مدلسازی آن افتادند. یکی از روش های جدید مدلسازی، شبکه های عصبی مصنوعی می باشند. برای تهیه این پایان نامه ابتدا با مصالح ساده و در دسترس پیمانکاران و همچنین روش سعی و خطا چهار طرح اختلاط برای بتن خودتراکم ارایه شد. سپس با استفاده از نرم افزار matlab و با کمک توابع رگرسیون، برای هر طرح اختلاط، شبکه عصبی مناسب تهیه گردید و در نهایت چهار شبکه عصبی موجود را با یکدیگر ترکیب شده اند. اهداف انجام این کار عبارتند از: بدست آوردن تخمینی مناسب برای جواب آزمایشات نسبتاً مشکل بتن خودتراکم از روی جواب های آزمایشات ساده تر توسط شبکه های عصبی مصنوعی، بدست آوردن تخمینی مناسب برای نتایج آزمایشات مقاومت فشاری طولانی مدت بتن خودتراکم از روی مقاومت فشاری 7 روزه و مقایسه آن با مبحث نهم مقررات ملی ایران، بدست آوردن تخمینی مناسب برای نتایج مقاومت کششی 28 روزه بتن خودتراکم از روی نتایج مقاومت فشاری 28روزه و مقایسه آن با آیین نامه aci و مبحث نهم مقررات ملی ایران؛ که با رسیدن به این اهداف استفاده از بتن خودتراکم عمومی تر می شود.